Qurani Kərimin mənaca tərcüməsi - Qurani Kərimin müxtəsər tərfsiri - kitabının Fars dilinə tərcüməsi.
Səhifənin rəqəmi:
18
:
17
مَنْ كَانَ یُرِیْدُ الْعَاجِلَةَ عَجَّلْنَا لَهٗ فِیْهَا مَا نَشَآءُ لِمَنْ نُّرِیْدُ ثُمَّ جَعَلْنَا لَهٗ جَهَنَّمَ ۚ— یَصْلٰىهَا مَذْمُوْمًا مَّدْحُوْرًا ۟
هر کس اعمال نیک را برای به دست آوردن دنیا، انجام دهد و به آخرت ایمان نیاورده و به آن اهمیتی نمی دهد، نعمتی را که بخواهیم (به عنوان نتیجه ی عملش) نه آنچه خود بخواهد و برای هر که اراده کنیم، به زودى در دنيا به او خواهيم داد، سپس در روز قیامت در حالی که به دلیل انتخاب دنیا و کفرش به آخرت مورد نكوهش قرار گرفته و از رحمت الهی رانده شده است، دوزخ را بهره ی او مى كنيم که به آن داخل شده و در آتش آن مى سوزد.
التفاسير:
19
:
17
وَمَنْ اَرَادَ الْاٰخِرَةَ وَسَعٰی لَهَا سَعْیَهَا وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَاُولٰٓىِٕكَ كَانَ سَعْیُهُمْ مَّشْكُوْرًا ۟
و هرکس با انجام اعمال نیک، پاداش آخرت را بخواهد، و بدون ریا و طلب شهرت برای پاداش آخرت بکوشد، درحالیکه به آنچه الله ایمان به آن را واجب گردانیده است ایمان دارد، تلاش اینها که صفات مذکور را دارند نزد الله پذیرفتهشده است، و بهزودی جزای تلاششان را به آنها خواهد داد.
التفاسير:
20
:
17
كُلًّا نُّمِدُّ هٰۤؤُلَآءِ وَهٰۤؤُلَآءِ مِنْ عَطَآءِ رَبِّكَ ؕ— وَمَا كَانَ عَطَآءُ رَبِّكَ مَحْظُوْرًا ۟
- ای رسول- از عطای پروردگارت بدون وقفه برای هر دوی این گروه بدکار و نیکوکار میافزاییم، و عطای او تعالی در دنیا از هیچکس بازداشته شده نیست، چه نیکوکار باشد و چه بدکار.
التفاسير:
21
:
17
اُنْظُرْ كَیْفَ فَضَّلْنَا بَعْضَهُمْ عَلٰی بَعْضٍ ؕ— وَلَلْاٰخِرَةُ اَكْبَرُ دَرَجٰتٍ وَّاَكْبَرُ تَفْضِیْلًا ۟
- ای رسول- بیندیش که چگونه در دنیا بعضی از آنها را بر بعضی دیگر از نظر روزی و مراتب، برتری دادیم، و بهطور قطع درجات نعمتها در آخرت از زندگی دنیا بزرگتر و بهتر است، پس مؤمن باید بر آن اشتیاق ورزد.
التفاسير:
22
:
17
لَا تَجْعَلْ مَعَ اللّٰهِ اِلٰهًا اٰخَرَ فَتَقْعُدَ مَذْمُوْمًا مَّخْذُوْلًا ۟۠
- ای بنده- همراه الله معبودی دیگر قرار نده تا او را عبادت کنی، که در این صورت نزد الله مورد مؤاخذه قرار میگیری، و نزد بندگان صالح او تعالی هیچ ستایشگری نخواهی داشت، و از یاری الله محروم میمانی و هیچ یاوری نخواهی داشت.
التفاسير:
23
:
17
وَقَضٰی رَبُّكَ اَلَّا تَعْبُدُوْۤا اِلَّاۤ اِیَّاهُ وَبِالْوَالِدَیْنِ اِحْسَانًا ؕ— اِمَّا یَبْلُغَنَّ عِنْدَكَ الْكِبَرَ اَحَدُهُمَاۤ اَوْ كِلٰهُمَا فَلَا تَقُلْ لَّهُمَاۤ اُفٍّ وَّلَا تَنْهَرْهُمَا وَقُلْ لَّهُمَا قَوْلًا كَرِیْمًا ۟
و - ای بنده- پروردگارت فرمان داده و واجب گردانیده که غیر او عبادت نشود، و به نیکی به پدر و مادر بهخصوص هنگام رسیدن به سالخوردگی فرمان داده، که اگر یکی از پدر و مادر یا هر دو نزدت به سالخوردگی رسیدند، با گفتن سخنی که بر خستگی دلالت دارد از آن دو خسته و زده نشو، و بر آن دو پرخاش نکن، و سخن درشت بر آنها نگو، و سخنی نیکو همراه با نرمی و مهربانی به آنها بگو.
التفاسير:
24
:
17
وَاخْفِضْ لَهُمَا جَنَاحَ الذُّلِّ مِنَ الرَّحْمَةِ وَقُلْ رَّبِّ ارْحَمْهُمَا كَمَا رَبَّیٰنِیْ صَغِیْرًا ۟ؕ
و از روی فروتنی و مهربانی به آن دو در برابرشان فروتنی کن، و بگو: پروردگارا، چون مرا در کودکی تربیت کردند بر آنها رحمت بفرست.
التفاسير:
25
:
17
رَبُّكُمْ اَعْلَمُ بِمَا فِیْ نُفُوْسِكُمْ ؕ— اِنْ تَكُوْنُوْا صٰلِحِیْنَ فَاِنَّهٗ كَانَ لِلْاَوَّابِیْنَ غَفُوْرًا ۟
- ای مردم- پروردگارتان به اخلاص برای او در عبادت و اعمال نیک، و نیکی به پدر و مادر که در نهان شماست آگاهتر است، پس اگر نیات شما در عبادت و رفتار با پدر و مادر و دیگران صالح باشد همانا او سبحانه برای کسانیکه با توبه بهسوی او بازمیگردند آمرزنده است، پس هرکس از کوتاهی گذشتۀ خویش در فرمانبرداری از پروردگارش یا پدر و مادرش توبه کند الله او را میبخشد.
التفاسير:
26
:
17
وَاٰتِ ذَا الْقُرْبٰی حَقَّهٗ وَالْمِسْكِیْنَ وَابْنَ السَّبِیْلِ وَلَا تُبَذِّرْ تَبْذِیْرًا ۟
و - ای مؤمن- حق خویشاوند در برقراری رابطۀ خویشاوندی را به او بده، و به فقیر نیازمند عطا کن، و به مسافری که توشهاش تمام شده عطا کن، و مالت را در گناهی، یا اسرافکارانه انفاق نکن.
التفاسير:
27
:
17
اِنَّ الْمُبَذِّرِیْنَ كَانُوْۤا اِخْوَانَ الشَّیٰطِیْنِ ؕ— وَكَانَ الشَّیْطٰنُ لِرَبِّهٖ كَفُوْرًا ۟
بهراستی کسانیکه اموالشان را در گناهان خرج میکنند، و در خرج کردن، اسراف میکنند برادران شیاطین هستند، که در ولخرجی و اسراف که شیاطین به آنها فرمان میدهند از آنها اطاعت میکنند، و شیطان ناسپاس پروردگارش است، پس جز به گناه عمل نمیکند، و جز به آنچه که پروردگارش را خشمگین میسازد امر نمیکند.
التفاسير:
Bu səhifədə olan ayələrdən faydalar:
• ينبغي للإنسان أن يفعل ما يقدر عليه من الخير وينوي فعل ما لم يقدر عليه؛ ليُثاب على ذلك.
سزاوار است که انسان هر خیری را که میتواند انجام دهد و انجام هر خیری را که توانایی انجام آن را ندارد نیت کند؛ تا پاداش آن را ببرد.
• أن النعم في الدنيا لا ينبغي أن يُسْتَدل بها على رضا الله تعالى؛ لأنها قد تحصل لغير المؤمن، وتكون عاقبته المصير إلى عذاب الله.
شايسته نيست، نعمت های دنیایی دلیلی بر وجود رضایت الهی تلقى شوند؛ چرا که نعمت های دنیوی برای غیر مؤمن نیز حاصل می شود اما سرانجامِ آن، عذاب الهی است.
• الإحسان إلى الوالدين فرض لازم واجب، وقد قرن الله شكرهما بشكره لعظيم فضلهما.
نیکی به پدر و مادر فرض و لازم و واجب است، و الله بهدلیل لطف و محبت زیاد پدر و مادر، سپاسگزاری از آن دو را در کنار سپاسگزاری از خویش آورده است.
• يحرّم الإسلام التبذير، والتبذير إنفاق المال في غير حقه.
اسلام اسراف را که عبارت است از انفاق مال در غیر حقش، حرام کرده است.
