অৰ্থানুবাদ ছুৰা ইউছুফ - আল-বানিয়ান অনুবাদ- মৰ্কজ ৰুৱাদুত তাৰ্জামাহ- (কাম চলি আছে) - পৃষ্ঠা নং 242 - আল-কোৰআনুল কাৰীমৰ বিশ্বকোষ

53 : 12

۞ وَمَآ أُبَرِّئُ نَفۡسِيٓۚ إِنَّ ٱلنَّفۡسَ لَأَمَّارَةُۢ بِٱلسُّوٓءِ إِلَّا مَا رَحِمَ رَبِّيٓۚ إِنَّ رَبِّي غَفُورٞ رَّحِيمٞ

Nuk po e shfajësoj veten, se vërtet shpirti urdhëron shpesh të keqen, përveç atë që e mëshiron Zoti im. Pa dyshim që Zoti im është Falës i Madh e Mëshirëplotë."

54 : 12

وَقَالَ ٱلۡمَلِكُ ٱئۡتُونِي بِهِۦٓ أَسۡتَخۡلِصۡهُ لِنَفۡسِيۖ فَلَمَّا كَلَّمَهُۥ قَالَ إِنَّكَ ٱلۡيَوۡمَ لَدَيۡنَا مَكِينٌ أَمِينٞ

Mbreti tha: "Ma sillni atë, që ta mbaj pranë vetes!" Kur i foli, tha: "Nga sot, ti te ne do të kesh pozitë të lartë dhe do të gëzosh besimin tonë."

55 : 12

قَالَ ٱجۡعَلۡنِي عَلَىٰ خَزَآئِنِ ٱلۡأَرۡضِۖ إِنِّي حَفِيظٌ عَلِيمٞ

I tha: "Më bëj përgjegjës për thesaret e tokës, sepse unë jam ruajtës i ditur."

56 : 12

وَكَذَٰلِكَ مَكَّنَّا لِيُوسُفَ فِي ٱلۡأَرۡضِ يَتَبَوَّأُ مِنۡهَا حَيۡثُ يَشَآءُۚ نُصِيبُ بِرَحۡمَتِنَا مَن نَّشَآءُۖ وَلَا نُضِيعُ أَجۡرَ ٱلۡمُحۡسِنِينَ

Kështu i dhamë Jusufit pushtet në Tokë, prandaj mund të banonte kudo që të dëshironte. Ne ia dhurojmë mëshirën Tonë kujt të duam dhe nuk ua humbim shpërblimin punëmbarëve.

57 : 12

وَلَأَجۡرُ ٱلۡأٓخِرَةِ خَيۡرٞ لِّلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَكَانُواْ يَتَّقُونَ

Por, shpërblimi i botës tjetër është më i mirë për ata që besojnë dhe e kanë frikë Allahun.

58 : 12

وَجَآءَ إِخۡوَةُ يُوسُفَ فَدَخَلُواْ عَلَيۡهِ فَعَرَفَهُمۡ وَهُمۡ لَهُۥ مُنكِرُونَ

Vëllezërit e Jusufit erdhën e hynë tek ai. Ai i njohu, ndërsa ata nuk e njohën.

59 : 12

وَلَمَّا جَهَّزَهُم بِجَهَازِهِمۡ قَالَ ٱئۡتُونِي بِأَخٖ لَّكُم مِّنۡ أَبِيكُمۡۚ أَلَا تَرَوۡنَ أَنِّيٓ أُوفِي ٱلۡكَيۡلَ وَأَنَا۠ خَيۡرُ ٱلۡمُنزِلِينَ

Kur i pajisi me ushqim të nevojshëm, u tha: "Ma sillni vëllanë tuaj nga babai! A nuk e shihni se unë jua jap masën të plotë dhe jam mikpritësi më i mirë?!

60 : 12

فَإِن لَّمۡ تَأۡتُونِي بِهِۦ فَلَا كَيۡلَ لَكُمۡ عِندِي وَلَا تَقۡرَبُونِ

Por, në qoftë se nuk ma sillni, atëherë tek unë s'do të ketë më ushqim për ju, madje as mos m'u afroni!"

61 : 12

قَالُواْ سَنُرَٰوِدُ عَنۡهُ أَبَاهُ وَإِنَّا لَفَٰعِلُونَ

Ata thanë: "Ne do të përpiqemi ta bindim babanë e tij, që ta lërë të vijë dhe do ta bëjmë këtë."

62 : 12

وَقَالَ لِفِتۡيَٰنِهِ ٱجۡعَلُواْ بِضَٰعَتَهُمۡ فِي رِحَالِهِمۡ لَعَلَّهُمۡ يَعۡرِفُونَهَآ إِذَا ٱنقَلَبُوٓاْ إِلَىٰٓ أَهۡلِهِمۡ لَعَلَّهُمۡ يَرۡجِعُونَ

Ai (Jusufi) u tha shërbëtorëve të vet: "Vendosni mallin e tyre në thasët e tyre, që ta njohin atë kur të kthehen te familja e tyre e të vijnë sërish."

63 : 12

فَلَمَّا رَجَعُوٓاْ إِلَىٰٓ أَبِيهِمۡ قَالُواْ يَٰٓأَبَانَا مُنِعَ مِنَّا ٱلۡكَيۡلُ فَأَرۡسِلۡ مَعَنَآ أَخَانَا نَكۡتَلۡ وَإِنَّا لَهُۥ لَحَٰفِظُونَ

Kur u kthyen te babai i tyre, thanë: "O babai ynë! Nuk do të na japin më ushqim^[1], prandaj, dërgoje me ne vëllanë tonë (Benjaminin), që të mund të marrim ushqim, se ne njëmend do ta ruajmë atë."

[1] Nëse nuk e marrim me vete edhe Benjaminin kur të shkojmë për të marrë drithë.